Yok ötesi gidişin ölümümdür

suskular büyüttüm kor düşen yürek çukurunda
umuda uzak yıldızlar kadar uzak bir sen var
oysa senlilik fısıldayan bir rüzgar öpüyor boynumu
zaman tenin kokuyor ruhum sen
bilmelisin yok ötesi gidişin ölümümdür
yokluğun kelimeleri asmamdır cümlelerin darağacında
ve yaşamı boğazlamamdır bir cinnet anında
ben en uçta yaşıyorum seni
bir uçurum kenarında nadide bir çiçeği sever gibi