Yok, oluş gibi bitiyorum…
Göremezsin, kanat olup uçtum görünmezliğe,
Çığlık oldum umutsuzca, yalnızlık sancılarıma,
Kaybolduğum sis bulutunda ki; hapis tenimde,
Yok, oluş gibi bitiyorum, tükeniyor yüreğim…
Dağılmak dört bir yana, tüm parçanla aynı anda,
Tutamamak sevginin o eşsiz belinden, öpememek…
Son nefes gibi, can vermek düşüncede aniden,
Hüzünün makamını çalması, veda ederken gözlerinin…
Bitişin el sallayışı, mavi gökyüzüne son kez,
Bir titreme nöbetinden çıkar gibi, yükselir bedenin,
Dokunamamak, çok yakınında olduğun halde,
Ve çok uzaklara gitmek, rüzgâra teslim olup…
Oktay ÇEKAL
22.03.2012-21.13
Kayıt Tarihi : 10.4.2012 22:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!