Yok oluş Şiiri - İbrahim Yegül

Bir yük gibi gelir geceler,
sevgiye aç mevsimler gibi.
Kadıköy sokaklarının yalnızlığı gibiydin
ya da bir vapur ıslığı,
kime ya da kimlere çaldığı belli olmayan.

Sensiz gecelerin karanlığı
çocukluğumun dramasıydı sanki.

Annemin bana son bakışı gibiydin,
gözlerinin içindeki gülümseme,
yüreğinin çığlığı “gitme” der gibi.

Sevgiliye yazılan
soluksuz mektuplar gibi.
Gelmeyeceğini bildiğin hâlde,
Hayalinde bekleyen yolların sessizliğiydin sanki.

“Sen ki…”

“Gitme, kal” diyemediğim yok oluşlarımdın.