Yok Oluş Şiiri - Yusuf Barman

Tüm umutlarımı gözlerin de  yaşarttım.
Aldın aşımı başımı kaşıttın
Yaşıyorum ama hangi ölüyle yaşıttım?
Hayat bu kimini öldürürken kimini yaşattı.

Sen gidince bu kalpten çok yaş aktı,
Kötü şeyler yaşadım, ama anlım akdı,
Herşeye kör olan kalbim, bi sana baktı.
Tek isteğim anlatmadan anlaşılmakdı,

Etrafımdakiler çoğaldıkça ben azalıyorum,
Sanırım yalnızlıktan artık haz alıyorum
Ben hep kaybetmek konusunda mı kazanıyorum?
Sessizlikte bir çığlıktı, anlatamıyorum.

En son sesini duyduğum da, saat gecenin üçüydü,
Bu çırpınışlarım da kalbimin son gücüydü.
Sen yokken aynalar karşısında bi öcüydüm,
Sen gel deseydin, ben kavimler göçüydüm...