Yok Oluş Şiiri - İsmet Zeren

Zehir akıyordu
Gözlerinden
Gözyaşı yalan
Yalandı çırpınışın
O haykırış yalan
Sen bana...
Hiç inanmadın ey yar
O yemin yalan

Tutardım
Tut deseydin elini
Hiç bırakmazdım
Bir daha
Kırılıp dökülen
Gururlarını
Toplardım
Geçtiğin sokaklardan

Bebeklik bebeklerini
Onarırdım bedenimde
Pembe terliklerini ve çantalarını
Saklardım düşlerimde
Hiç kırmadan

Yok oluş
Budur sevgilim
Zehir olup akmak
Gözlerinden
Bir gecede aniden
Ve hiç utanmadan

Ben seni beklerim
Gülüm
Gözyaşın
Haykırışın
Ve o yemin
Olsada yalan