Yok Oluş Şiiri - Vedat Akdeniz

YOK OLUŞ

Şimdi öylesine sisli ki bu havalar
Kayboldum kendi sokağımda
Oysa tutunduğum tek dalda ellerin
Ellerinse faili meçhul sevdamın tetikçisiymiş
Kaç kez geri çevirmişken azraili
Çıldırasıya ölümü özledim bugün
Bu ne büyük yalnızlık böyle
Ölümüne dostluklar içinde
Bu ne büyük yangın böyle
Sadece bi kişiyi yakan
Ne garip duygudur ölümü özlemek
Bulanık sularda aramak gibi bişey yüzünü
Fırtınalar kopmuşken saçlarının deltasında
Bir ilkbahar gününe benzetmek seni
Ya da bir kahramanın son sözleri gibi
Kendi çığlığında yok olması sanki
İşte özlemek seni yine de ölümü özlemek gibi
Kapına uzanacak bir el bulamazsın artık
Kapanır bir mezar gibi acımasızca üzerime
Ve sıkışır sevdam yalnızlık tabutuna
Yine de özlerim seni ölüm gibi…

18.03.2004
www.akdeniz.orgfree.com