Yok olurum
Sanki şeref madalyası takılmış,
Onursuzlara…
Zorbalar, gülleri talan ediyor.
Sis kaplamış her yanı.
Lal olmuş beşer.
Çobanlar sürüyor uçuruma koyunları,
Emir var “ağa”dan…
Bizim yüreğimiz neden yanıyor?
İkimiz mi kaldık koca Dünya’da?
Bir sen anlarsın bir de ben, beni.
Yok olurum, bırakma elimi…
Ahmet Bektaş
17/18.03.2007
Gece
Kayıt Tarihi : 18.3.2007 12:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Gece...
![Ahmet Bektaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/03/18/yok-olurum-3.jpg)
bu duruş ve bu fark ediş varken yok olmazsınız/ ferah tutun içinizi!
Sizi bir de ben anlıyorum sanki, anlıyor ve bu varlık gayretinde bir alkışta ben sunuyorum acizane.
Yok olmanıza yada yok olmaya yüz tutuşa gösterdiğiniz nedenlere enine boyuna katılıyor ve takdirle beraber tebrik ediyorum
sevgilerle
Mustafa Çelebi ÇETİNKAYA
Kalemin daim olsun sevgili Ahmet.
Saygılar
TÜM YORUMLAR (6)