Yok Olurken Yaşatan Nefesim

yok oluşların en güzeli
sessizce içimde boğduğum nefesim.
heyecanını kaybetmiş
derin derin çekilmemiş.
yok yere ciğerlere dolan bir garip.
kötü kokulara yoldaşlık etmiş
boğazlarda yakıcı bir tahrip.

bir sese bile dönüşemeyen
bir tebessümle bile görüşemeyen.
ahlara vahlara bağlanmış.
peşi sıra milyonlarcası sıralanmış.
vefasızlığımı da anlamış
tuhaf sıcak
yorgun nefesim..