Yok oldun Şiiri - Ahmet Durmuş

Yıldızlar feryad ederken geceye
Ben seni düşündüm durdum
Rab’bime bilmem bu kaçıncı secde
Dua’larım da niyazımda hep sen oldun.

Hava soğuk pencerem buğulu
Pencereme yazdım yüreğimle adını
Sen bilmessin içimdeki düğümü
Gel çöz desem,sen hep yok oldun.

Aşk tan firar olmaz be sevdiğim
Bu kaçısın nicedir,hele de ki bileyim
Bulamıyorum ki elimdeki gülleri vereyim
Nerdesin ciğer parem sesimi duymaz olsun.

Ben hep burdayım sen gelmez oldun
Ağlayan benim çile çeken ben gülen sensin
Ahmet’i düşürden ya dilden dillere
Olsanda fark etmez; zaten yok oldun...