Yok Oldu Şiiri - Şahin Yılmaz

Takması çıkalı ok gibi batmaz,
Sinemizde delik, deşik yok oldu.
İsmini duyunca çılgınca atmaz,
Kalbimiz karardı, ışık yok oldu.

Sanal alem gerçeğini vurunca,
Ceylana kur yaptı topal karınca.
Toplum internette pazar kurunca,
Sevda resetlendi, aşık yok oldu.

Aşkı için diyar diyar gezdiren,
Kaşına, gözüne türkü dizdiren,
Tek teline beş yüz şiir yazdıran,
Aslı alev aldı, maşuk yok oldu.

Sahibesi "yavrum" diye seslendi,
Damat gibi, gelin gibi süslendi,
Çocuğun yerine köpek beslendi,
Kundak firar etti, beşik yok oldu.

Gelin kaynananın suyundan içmez,
Evlat babasının kapısın açmaz,
Yılda bir kez bile atlayıp geçmez,
Merdiven yıkıldı, eşik yok oldu.

Geçmişi hor görüp cücelemeyi,
Marifet zannettik gecelemeyi.
Şair bilmeyince hecelemeyi,
Gazel sürgün gitti, koşuk yok oldu.

Ne zaman paranın sesini duydu,
Hakkı, adaleti cüzdana koydu.
Müslüman kardeşim düzene uydu,
Fakir unutuldu, düşük yok oldu.

Tavsiye etsek de oğlana, kıza,
Bu şarkı gelmiyor perdeye, saza.
Sofraya gireli hamburger, pizza,
Çatal yere battı, kaşık yok oldu.