YOK (olası) şiir… Şiiri - Tamay Önal Polat

Bir “YOK” anlatacağım size...
Bulmak, tutmak, bırakmamak bırakılmamak istediğim bir “YOK”..
Aranabilecek her yeri arayacağım,
Köşe bucak her yeri didikleyeceğim,
Asla yılgınlık göstermeden, mutlaka var etmeye çalışacağım bir YOK….
Sanıyorum ki o YOK birinizin bedeninde gizli.
Birinizin badenin ulaşılamaz kızıl kanının dolaştığı kılcal damarlarında.
YOK’un Bu damarlardaki sırlanmışlığı dışarıya çıkmasına izin vermiyor,
Onu dışarıya çıkaracak bir sihir de henüz keşfedilemedi.
Bu sihrin kendimde olduğunu sanacak kadar hayalciyim
Hatta megaloman,
Bir o kadar ukala
Koşturup duruyor,
İzin alabildiğim her bedene izin verildiği ölçüde dalıp çıkıyorum.
Zaman zaman nefretlerinizi bulup çıkardığımı oluyor...
Zaman zaman bu tutsak evlerinizden saygıları azat ediyorum.
Zaman zaman içten duygular bulduğum oluyor minik yürek kafeslerinizde,
Şaşırıp kaldığım oluyor kokuşmuşluklara..
Şaşırıp kaldığım oluyor filizlenen rengarenk çiçeklere...
Sulanmadan,
Işıksız,
Havasız,
Nasıl da açılıp saçılmış bunlar diyorum.
Minnetlerinizi yakalıyor, rahatlatıp bırakıyorum.
“Gönlü kırılmasın da boş ver” lerinizi yakalayıp gülüp geçiyorum.
“Her şey olacağına varır”larınıza göz kırpıyorum.
Ama oralarda fazla oyalanmıyorum.
Çünkü o bulduklarımı aramıyorum
Kendinize iyi bakın
Belki sizdedir
Dudaklarımın dokunabileceği bir tarçın kokusu benim aradığım,
Ve o hala YOK.
YOK diye bağırmadayım….