Yok'luğun Üç Hali Şiiri - Mustafa Keleş

Ağlamak,
Bütün gözyaşlarına ateş emri vermek,
Gözyaşlarında gizli olan bütün umutları terk etmek...
Kolay olmayan bir kararın zorluğunu
Kanının her damlasında hissizce hissedebilmek...
Verilen bütün tepki notalarını
Etkisiz bir tepkiyle karşılamak...
"Artık istemiyorum "içerikli,"yalnızlık" üsluplu
Ve nihayetleri ilan eden noktalarla biten
Cümlelerle kurulu bir şiiri
Fütursuzca, kayıtsızca, acımasızca yazmak...
Virgülleri öldürmek, soru işaretleri azıtmak
Ünlemleri unutmak, ayraçları boş bırakmak
Tırnakları kesmek, konuşma çizgilerine sus sürmek
Noktalı virgüllerde ki virgülü hançerlemek
İki noktayı ayırmak
Ve bu sevdanın yazım yanlışlarını
Doğrusuz bırakmak...

Ne haddine diyorum kendime
Ne haddine yalnızlığı aldatmak
Sonunda onu terk etmek?
Ne haddine kendini bilmez bir sevdanın
Şuursuz umutlarına gönül vermek?
Zaman her derde çaredir çaresizliğini
İliklerinde hissedebilmek...
İlk cümlesinde beni bulan sancıların
Bitirmeye çalıştığım son cümlesinde de
Beni bulacağını bilerek
Bir şiir yazmak
Ve şiir yazılan kişiyi
Yazılan son cümle ile terk etmek:
Yokum, yoksun, yokuz...