Yok ki Şiiri - Serkan Gebel

Kelimenin ardını, önünü iyice belle,
Yazmaya değil, anlamaya gerekli kelle,
Şiir, şairin gönlünden sızar, akar sular selle,
Takdiri idrakin genişliği, say ki başına saçık gülle.

Bir koku düşün, gelişi meçhul bir yelle,
Ruhunu tutturmuş dizelere ip incecik telle,
Meramı okunmaya, telaffuz etmeye aciz dille,
Teşbihi aslının da fevkinde, tut ki lafzı gömer elle.

Makberine yaşarken girer, imkansız bir hayalle,
Yazılmışa eğik boyunda izler, heceler yiter nihalle,
Üstünkörü bakan çözmesin diye kalan son mecalle,
Yazgıya, yazar mutmainliği, yok ki ölsün sözü kemalle.