Yok Ki Şiiri - Özdener Güleryüz

Bildim bileli kendimi, içimde
Hep aşk, aşk diye tırmandı bulutlar.
Ben de sevdim, beğendim yaratılmış her şeyi.
Benim de oldu hayranlığım, hayallerim.
Ben de kurguladım, düşledim, içimde yaşadım hayatı. Güzellikleri için.

Bazen ele geçirildim, salt sevilmek için gözler aradım.
Özgürlük adına bazen ruhumdan da geçtim.
Gömülü gözlerimi kutsal mavilere açmaktan da geçtim.
Bir umut için.
Kıpkırmızı kirazı için, salkımın ince taze yeşil filizi için.

Ellerim soyuldu da parmaklarımın ucuna dek.
Yandığını gördüm, yeşil otlar dibine varıncaya. Razı oldum.
Denizler, gemiler sallandı, ışıktan bol, nefesten bol ne vardı ki,
Unuttum sevdiğimde, ışığı da nefesi de, soyundum benden.
Rüzgar’ın emeğini özledim, yaprağın tacını meyveye vermek için.

ÖZDENER GÜLERYÜZ