Ezdiğimiz karıncayız,
börtü böcek,
kedi köpek
denizdeki balık,
havadaki kuş ve insan.
birer canız.
ve bir canız.
Yaraladığımız serçeyiz
kanadını kırdığımız ,,
Güverciniz..
Kurudukça orman
Gün be gün,
çölleşmekte işte,
dünya ,
ve ruhumuz.
Bir canlı türü yok oldukça.
eksilmektedir canımız..
hayat bahçesinde çiçekler,
soldukça birer,birer.
soluyor ruhumuz.
.
Şu kuruyan yeşil çınar,
suları azalan pınar,
Kirlettiğimiz o zehir akan ırmak,
hayatımız.
o biz olmadan olur,
biz onsuz olamayız
Olmazsa olmazımız,
doyup barındığımız,
yok ettiğimiz doğa biziz.
Kayıt Tarihi : 20.4.2019 17:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Celal Işık](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/04/20/yok-ettigimiz-dogayiz-biz-1.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!