Eminim, övülensin, doyumsuz gözlerin
aralığından baktıkça bana, susmuş,
ağlayanım, sana doğru yol aldıkça,
getir ürperen tınıları, bir rüzgar akıntısında,
dener kalabalık, duyulmamış ezgileri,
hiç başarılmamış, farklı zaman duvarlarında,
kalan çığlıklarla, işte ilk defa duyduk, ne
dediysem, biz zaten buyduk, gözetilmeyen,
ama, bir umut kervanı, doyumsuzca yaşamaya
adanmış, duydukça çağlayan ve unutulan dipsiz
bir kuyuda, göz atarız bütün acılara ve varırız o
zaman alkışlanmamış tanımlara, daha önce hiç
varolmamış nefeslerin tükenmez kaynağına,
içmiş bütün parıltıları, bizi sallayan beşik gibi
hayatta, üreyen ve unutulan ezgilerin sağanağında,
yeniden bulmuş kendini, artık bitmeyen bir sürede
duyulan.
Yok daha fazla.
27/03/2016
Gökhan OflazoğluKayıt Tarihi : 27.3.2016 08:36:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!