Yok Başka Kimse Şiiri - Kasım Kobakçı

Annelerimizin çığlıklarından başka ne söyleyebilirsiniz?
Istırap içindeyken Kerbela çölünde insanlık,
Dağlara düşen çocukların çığlıklarıdır daha beteri.

Yok annesi, yok babası,
Kalmadı sığınabilecekleri dullar,
Kan gölüdür evler, köyler,
Şehirler, kasabalar.

Top oynamakta kum sahada,
Lağım suratlı, insan başlı yaratıklar,
Geleceğin gül bahçeleri, kızlar ve gelinler,
Tecavüze maruz kalmakta.

Ne insanlık var ne de Tanrı,
Yalnız, tıp çocukları yalnız,
Güneş ışıklarındadır sonları.

Yaşam için direnen Zerdüşt diyarında,
Kur'an'lı karanlığın veba salgınına karşı,
Yok yanlarında, yok başka kimse.