Yok Şiiri - Emir El

Sessiz karanlık düşlerimde yaşarken
Tuttular beni
Zorladılar sürüklediler sanki
Ne olacaktı duraydım biraz bari
Gözyaşlarımda yaşadım her bir harbi
Savaşımı kaybettim sevdiklerimden baki

En acısını yaşar mı insan
Bitmiş gitmiş der mi gencecik vicdan
Cakasını satsın diye
Bırakır mı etinin kemiğini

Sormuyorlar bu görkemin inceldikçe uzayan acısını
Geçer diyorlar bir gün yaş kaç olur
Ermekte bir lutüf mu var ki
Güllerimin dikenleri soldu solacak
Yok mu bir tutam tutan ışığın hevesi

Anlamazlar diyorum
Dert yansan ne konuşsan ne
Tek kulağa muhtaç kalpleri
Hırs bürümüş gözleri
Kaldım burada bir başıma bin dert açası gözlerimle
Gözlerim arar,arar,arar…