Nefesimizle ısıtıyoruz dünyayı
Dünya bizi yakacak
Kronikleşen yaşamın üçgeninde
Hava boşluğuna düşer gibi
Islak bir huzur gibi yağmur
Direnmek nereye kadar.
Belirsizlik içinde tüketiyoruz
Irmağın kaynağında telafisi yok
Herkes hayattan nasibini alacak
Dalın ucunda heyecan yok
Kuşkular içinde geçiyor zaman
Burada herkez aynı yerden geçiyor
Burada dağ yok ova yok
Burada çiçek yok arı yok
Nasıl yaşıyoruz sığıntı gibi
Sorun nereye gitmek için gidiyoruz.
Cahildik dünyayı rengarenk yaptık
Akıllı olduk da ne halt yaptık
Ne oturuyorsun yaman dostlar gitti,
Bahçede kim kaldı çaylak dışında
Gitmez dediğin kaç kişi yanında...
Kayıt Tarihi : 8.1.2021 15:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Yaman 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/01/08/yok-521.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!