‘Yalan’ ağır bir kelime,
‘Yanılsama’ diyelim ‘hayat’ denilen devrik cümleye…
Masal gibi;
Bir varmış, bir yokmuş…
Serviste kaç yatak boşmuş?
Sabahtan akşama;
Akşamdan sabaha hep bu soru;
Trafik yoğun!
Hastalar sessiz
Hemşireler, doktorlar sessiz…
Yalnızca makinelerin ‘bip… bip…’ sesleri…
Aynı tondaysa yok bir sorun,
Oh çok şükür,
‘Servis rahattı bugün’
Cümlesiyle nöbeti devralanlar,
Aynı cümleyi kuramazlar
Nöbeti devrederken;
Gün uzun,
Gün yirmi döt saat!
Sesleri yükselir makinelerin bir anda;
Hareketlenir ortalık;
Makine sesleri duyulmaz artık!
Sessiz sakin ilerlerken gemi,
Aniden yükselen dalgalar gibi
Ne zaman geleceği beklenir fırtınanın;
Şimdi değilse birazdan…
‘Tam teşekküllü’ iskele gibi;
Her gün bindirilir Yahya kemal’in gemisine birkaç yolcu;
O kadar da sessiz değildir ama…
Kayıt Tarihi : 13.9.2005 16:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Recep Uslu
Bir dizeye de takıldım, daha doğrusu vuruldum:
'‘Yanılsama’ diyelim ‘hayat’ denilen devrik cümleye…' Keşke hep devrik bir tümce olarak kalsa hayat... Kuralların içindeki kuralsızlığa boğulup kalmasa....
TÜM YORUMLAR (8)