Yitirmelik sevdalar Şiiri - Gencay Coşkun

Yitirmelik sevdalar yüreğimde
Üç kuruşluk adamlar karşımda.
Geç geçebilirsen karşı kıyılara
Hep birileri arkanda kalıyor
Sen bu yerlerden giderken
Giderken ruhum etime takılıyor
Canımın çok fena acıyor
Acıtan tenim etim değil aslında
Asıl acıtan öykümün bitmeyen sonunda

Öyle güzel gülüyordu
Saklı kalmış peri bana uzaklardan.
Bugünde değer diyordum
Nefes almaya
Adım atmaya
Yağmurlarda ıslanmaya.
Yeşilin bin bir tonu vardı
Gözümün yansıma zamanlarında.

Tanıdık bir hikayenin
Çok uzak figüranıydım.
İstemeden filmde rol alırdım.
Saman sarıları aklımı alırdı
Saklamanda geri getirirdi
Şeytana ve yardakçılarına
Kış kış der adamakıllı küfür ederdim
Malum kibirli salak şeytan ancak bundan anlardı
Gene de ağzımı bozmamam lazımdı
Pişman değilim yine olsa yine yapardım.
Öfkenin sarhoşluğu fena ağrıtıyordu
Emanet alınmış bedenleri.
İkilemden fazla çoklamların arasındaydım
Nefes almak bile ayrı bir hüner isterdi.
Nereye adım atsam
Hadise çıkacaktı
En iyisi zamanın durulmasını beklemekti.
Dibine çöken tortular
Arasında kaybettiklerim olurdu
Kendine geliş zamanlarında.
Bir dahaki gidişlere gücüm yetmezdi.

Yitirmelik sevdalarım
Topraklara karışırdı
Her yağmur yeniden dönüşümdü
Her dönüşüm yeniden hüzündü..