Yitirilenlere Dair Şiiri - Emel Guven

Matemindeyiz sevdaların.
Duygular kalmıştı tüketmediğimiz;
Şimdi elde var salt dokunuşlar.
Onlar da, insan görünmezliği bulana kadar.

Gelecek geçmişte kalma tercihini
Dünyanın dönmesinden yana kullanadurdu.
Doğmak bir vazifeyken ibadet ve iyiliğe
Son edecek bir değeri kalmayınca
İnsan insanı vurdu.
Yetinmeyi bilmeyen hırslara kurban oldu.

Oysa yanar döner misketlerdik biz
Biri itti gittik.
Başka avuçlarda bulduk kendimizi.
Camdan göründük ama narin ve küçüktük.
Pamuk ipliğine bağlı her an duracak bir kalp iken
Asıl gücün varetmek olduğunu unutup onu tekrar yoketmekte bulduk.

Var yok arası olmak böyle bir şey galiba.
Bizler düşmanlığı bile kendi çizdiğimiz yapay kaderde tattık.
Biz bize bile dost kalamadık.