5. Kitap "yitirilen Yıldızlar"

Bu ne dehşetli arzu, bu ne hicranlı bir ah!
Bu ne kasvetli gece, bu ne umutsuz sabah!
Titriyor bütün beden korkunun depreminde,
Gelmeyince canandan beklenen selam sabah!

Aşk büyür, hasret büyür, hasret büyür, aşk büyür;
Habis bir urmuş gibi yorgun gönülde uyur;
Göz kör, ayak dermansız ve yol tuzakla dolu,
Hala gitmek istersen yol senin şair, buyur!

Lakin geçitsiz dağlar doruklarda aklaşır.
Sanırsın ki yıldızlar geceleri yaklaşır.
Güneş sabaha doğar gerçeği aydınlatır,
Gözlerde nur yok ise, yıldız da uzaklaşır.

İşte o zaman seyret sen şairde figanı!
Büyüdükçe büyüyor kalbinde aşk çıbanı;
Boğazda düğümlenir sıra dışı cümleler,
Duyguları pazarlar gizli aşk bezirgânı.

Coşari der ki gelen gideni aratıyor;
Ağacın güz görmesi yaprağı sarartıyor;
Sadece saklanan ay, kara bulutlar değil,
Yitirilen yıldız da geceyi karartıyor.