Yitirilen Bir Aşk mı? Şiiri - Yasin Subulan

Soyut olan şeylere somut kavgalar ettik.
Bizi daha kötüleştirmeden
Kurtarmak istiyorduk kendimizi,
Bu yaşananların bedelinden.
Son su taşıyan nehri kurumuş bir göl gibi,
Kurumaya başladık.
Ne yeni çağlayanlar bulabildik.
Nede içimizi yakan,
Ateşi söndürebildik.
Bana duvarlar örüyordun,
Kendimi aşmamam için
Ve bilemiyordun,
Yüreğimin kafesine sığmadığını.
Tüm bunlar birleştiği an,
Kendi yarattığımız kaos denklemiydi,
Çözümü belki hiç olmayan.
Kayıplarını zamanda arayan.
Sonra bir çıkış arıyorduk,
Kendi ürettiğimiz yalanlarla
Birbirimizi anlamadan.
Sadece seviyormuyduk,
Bazen sevgide yeter,
Kolu kanadı kırılmış aşklara.
Anılarda ararsın mutluluğu,
Kalbin sızlar sızlar yanar,
Düzelecek sanarsın.
Zaman ufalar oysa,
Geriye kalan ne varsa,
Bir hiç olmaya başlar.
Kaybolursun.
Bir sağnağa gebedir tüm yaşananlar,
Yönü belirsiz bir rüzgar eser birden.
Bir fırtına başlar aniden,
Biteriz ikimiz birden.
107
Işıkları bozulmuş trafik lambası gibiyiz artık
Ne zaman ne yanacağız kestirmek zor.
Anlam ararken yüreğime kazıdığım,
Kısa olmayan bir dipnota.
Bir türkü gibi değil,
Bir şiir gibi asla değil,
Hiçbir şeye benzetemediğim bir aşk bu.
Serüveni ne?
Amacı ne?
Ne zaman nasıl bitecek.
Dermanı ne?