Karanlığımın Zühre yıldızı,
Aklım karışmış varlığından.
Işığın tel tel inmiş omuzlarından,
Yüreğimde taranmış duygularımdan.
Konuşmaz olmuşsun,
Dilin çatlak çatlak, ısırmalarından. Kadir kadir parlarsın tüm karanlıkta.
Denizciler yol bulur, ben kaybolurum bakışlarından.
Seni izleten gecedir, diyecek söz yok.
Seni izler dertlenirim, heybemde söz çok.
Çek röntgenini yüreğimin,
Oku hünerinle yaralarını.
Ne zavallıca oysa
Şairliğe soyunan bu adamı;
bilimle değil, şiirle anla.
Ve kıyamet kopar diye başlıyorum söze,
Şairin yüreği şiire küstüğünde...
Kayıt Tarihi : 25.3.2024 16:54:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!