Yitirdikçe Çoğalan Şiiri - Kağan İşçen

sana söyleyemediğim tek şey var
aramızda samanyoluna inat bir siyah
simsiyah uzun bir çöl
sana söyleyemediğim tek şey
söyleyerek yitirmektir işim
sense bir başkasın yitirdikçe çoğalan
seni yitiremem...

sana söyleyemediğim
en uzun hayat hikayemdir gözlerin
duymak istemediğin uyumadığımı
başkalarına uymadığımı
sesimle yayılamam şimdi göğüne
duymak istemediğin...

tüm vakitlere taş çıkartarak
ilan ediyorum sabah telaşımla
sana seni....
sana söyleyemediğim tek şeyi
kınsız bir ağıt sana susmak
isterim ki sana söylemek istediğim
afgan bir mülteci gibi dolaşmalı
yeryüzünde
bakışlarından ayrı tuttuğun gözlerini
sevmektir tek suçum
sana söyleyemediğim tek şey
sana seni...

beni susturuşuna vurgunum
duymak istemediğin sözcükler var yürek çıkınımda
bakışlarından ayrı gözlerinin güzelliğini
uçurtmasız çocuklarla paylaşıyorum
hem de sık sık
bıkmadan
usanmadan...

içinde sen varsa korkularımın
bir anlamı olmalı yurtsuzluğumun
kendinden emin duruşunun
benim olmamanla eşdeğerdir hayat
hayatın ötesinde bir yaşamaktır seni sevmek
seni sevmeyi iş bilmek...