Yitik Zaman Alacası Şiiri - Reyhan Sur

nerede yitirdik zamanı
yalan sevilerde mi

dallara
dualar astık
renkli bez parçalarından
noel ağaçları
süslenmiş ulu çınarlar
kimden ne diliyorduk

hani bazen
sesler yitirir tınısını
telaşa bürünür çan çiçekleri
rengi değişir zamanların
eflatun bir güneş batar ufuktan
ah... birkaç hatıra dirilir
acımasızca

gülüşüyle akşam sefalarının
eski tanıdık seslerini getirir
sisler içinden... birileri güler
kimdir
ilk sevgiliniz mi

sahillerin küçük taşları
hep saklar
kıyıya vuran dalgalara
kapılma korkusunu
kuytularından kaçarken yengeçler
gece kuşları döner
aksi sedalarına doğru
gürültülü kanat çırpışları

telaş halinde birkaç rahip
savulurken alelacele
sokuştururlar
pelerinlerinin kol altlarına
doyurmak bilmez 'manna'larını
yağmalanmış taş koğuşlarından...
ölülerin çığlıklarıdır yükselen
ve ürperir tüm tüyleri
ay ışığında litürjinlerin
hangi tanrıların çocuklarıdır

kaç gelincik kanadı
ne kaldı gelecek zamanlara
yenilemek için kendilerini

...
ki kobralar gördüm
derilerini soyarken
arınmak için kendi günahlarından

düşler içinde büyür
büyür gölgeler
eski ve yeni ahitler okunurken
ve gölgeler dolaşırken bulutsu gizde
ne çok ıslanır dünler
yitik birkaç anı şimdi gözlerimde...

anlarım ki
hep alacalıdır yarınlar
o gizil tapınaklarımızda
bizimle alay ederler
hayasızca...

(su)