Yitik Yolcu Şiiri - Suna Onur

Karanlık zifiri karanlık
Bir gecenin içinde,
Yorgun argın yüzüyor hislerim,
Benim olmayan yaşanmışlık!
Tepeden tırnağa bu ben değilim.

Bir eksiklik, tarifsiz yersiz
Sessiz bir eksiklik büyür odamda
Her adımda üzerime yıkılır binalar
Yaşamın yapraklarda salınan boyu,

Varlığım,
Bir avuç yok oluş aslında.

Neredesin ey arayışın çoçuğu?
Kimsin
Kimsesizliğin malum,
Nesin?

Gökyüzüne kurşun gibi saplanmış
Buğulu karanlığın asiri yıldızlar!
Bu evde her gece acı bir yürek yatar
Kışı dondurur sevdanın
Yazı yakar
Baharı gelmez

Ah, ah o gelmeyenler
Yasak tüm adımları zamanın
Mekanın uzak

Yürek, bu ezik, bu zavallı şey!
Acının sonu yok,
Zor değil boşluğun kollarına atılmak
Ancak...

Küçük umutsuz bir mavi ışık önüm sıra...

Neredesin kanatlarım, gülüşlerim, gözyaşlarım,
Neredesin ey sonsuz gidişin yitik yolcusu
Bu ben değilim, neredesin?

(01.03.2003/ ANKARA)