Yitik yıllar Şiiri - Dağlar Özügüç

Mahur gözlü bir dilber vardı
O yıllarda bizim oralarda
Kalem kaşlı ince belli
Birde üstelik işveli
Akça pakça sürme gözlü
Didarı şahane

Onu okula giderken görürdüm
İyi ailenin yumuşak huylu
Güler yüzlü sevecen kızıydı
Gülerse herşey onunla güler
Etrafını anlamlı biçimde süzerdi
Gür ve uzun kestane saçları
Dalga dalga dökülürdü omuzlarından
Yıllarca hep merak etmişimdir
Yokuştan inerken saçlarını rüzgardan mı?
Yoksa bilerek mi hep savrurdu?
Tabii arkasından da hayranları mutlaka olurdu

Güzel gözlerinin içi hep gülerdi
Bakamaya doyulmazdı
Bakan dönüp bir daha bakardı
O bakışların çok can yakmışlığı da vardı
Yaradan onu güzel yaratmıştı
Belli ki biraz da fazla özenmişti
Bu arada kaderini yazmaya da
Sanki daha fazla vakit kalmamıştı
Okulun güzel kızlarındandı
O gelince sabah güneşide
Onunla birlikte kapıdan içeri girerdi

Bir gün birşeyler oldu
Hayranlarına göz ucu ile bile bakmayan
O mahur gözlü güzel kızın
Kendinden çok yaşlı
Hayata bakışı farklı
Sözü sohbeti dinlenmez
Kasabada pekte sevilmez
Birini sevdiğini söylediler
Gönül bu kaymıştı bir kere
Kayış o kayış
ama ne kayış
Başta ailesi şaşırmış ve direnmiş
Bu izdivacı engellemek istemişti
Ama o kimseyi dinlemedi, gerekeni yaptı
Belli ki sonunda çok da acılar çekti
Ama ailesine bile belli etmedi

Hayattan bekledikleri çokta fazla değildi
Ben merkezci bir anneden kurtulup
Olabildiğince sıcak bir yuva kurmak
Mutlu olmak istemişti
Maldan servetten yana endişesi yoktu
Paragöz biri hiç değildi
Onun beklediği sadece huzurdu

Evlendiği adamı daha ilk günden
Başlayarak kötü alışkanlıkları ile
paylaşmak zorunda kalmıştı
Adam çalışmaz eve gelmez
Doğru dürüst para bile birakmaz
Lakin onun çalışmasına da
Bir türlü müsade etmezdi
Hastalık derecesinde kıskançtı
Onun pencereden bakmasına
Birileri ile samimi olmasına
Tahammül dahi edemezdi
Evde bir başına aç bile kalmıştı

Pejmurde hayatların müptelası
Birisi onun kaderi olmuştu
Yıllarca durumunu herkesten sakladı
Ama artık o da yorulmuştu
Birgün babasını çağırdı
Bıraktı gitti kasabayı da
Çok değer verdiği o körpe yılları da
O zalim adamı kumar masasında
Evinin kapısı da açık bıraktı

Gerisi ortalama bir yorgun kadın çilesi
Çok ağladı ama tek göz yaşı dökmedi
Yıllarca kan kustu ama belli etmedi
Kapadı gönlünü artık sevdalara
Hayal edecek bir güzel anı olmamıştı
Sonuçta bu yılları yitik bir kadın hikayesi
Boşa geçen yılların muhasebesidir
Hasta ruhlu erkeklerin kırdığı kalplerden
Sadece bir tanesidir

Keşke bu hikaye böyle bitmeseydi
Gecenin karanlığı işe yarasaydı
Örtseydi bütün kötülükleri kimse görmeseydi
Görmeseydiler tül perde gerisindeki esareti
Sevda adına yapılan o zulumleri
Ne olurdu sanki o da bir gün görseydi
Birileride ona şevkat gösterip
Boynundan öpmeyi akıl edebilseydi
Oda sonunda birilerine güvenip
Oturup doyasıya ağlayabilseydi