Yitik YILDIZ-1 Şiiri - Ferhat Karabak

göğsüm sıkışıyor yine
yine akıyor şah damarımdaki kanım soluk soluğa
boşalıyor bu kan gözlerimden nefes almadan yarınlara
suskun şairim
kan kırmızı yapraklardan oluşur benim güllerim

gecelerim uzun olur
yıldızları sererim gözlerimin değdiği yere
hep aynı dileği tutarım kayan her yıldızda
her yıldız kaydığında
bir hançer olur yüreğim
yürüyemez olur tutmaz dizlerim

gözlerim usulca kapanır kayan her yıldızın ardından
içimi bir korku kaplar
hani derlerya bir yıldız bir insan
hani derler ya her yıldız kaydığında biri ölür
düşündükce aklıma ölüm gelir

sabahı düşlerim güneşin doğuşunu beklerim
senin susuzluğunda gözyaşlarımla çiçeğimizi beslerim

sabahın ilk ışıklarıdır artık..
açar kankırmızısı o ölüm çiçeklerim
güneş haykırır yüzüme yalnızlığını
buradayım der hani yıldızların neredeler
hani ismini verdiğin yıldız
neden bir anda sönüp gittiler

ve bir kara bulut girer birden
hani derr güneşin vardı
nerede kaldı görkemi nerede kaldı adı
bütün yıldızlarda güneşinde bak yok artık adı
işte gör bak hepsi karardı

sonra... sonra
birden toprağa bakarım
ölümün adı
toprağın kuraklığı
üzerime çekilmiş artık ölüm çiçeklerinin kan kırmızısı çarşafı

hani güneşinder toprak hani yıldızların
hani der seni yok eden karanlık bulutların
bak işte der geldi günün
al işte ölümü tattın

yaşam der yaşam
hani der senin diğer adın
acı çekmekdi hani
nerede kaldı mola sancıların
nerede kaldı yüreğindeki acıların
hani aşkların
hani tuttuğun dilekler neredeler

bir sevda türküsü tutturmuştun
hani mısralar hani akasyalar
nerede özgürlük türküsü nerede şafağın belirgin kapkara yüzü...