Yitik Yara Şiiri - Nürgül Ocak

Hüzün bekçisiyim
Ağı yaramın sus merhemi
Solumda mülteci aşka kanar saatler
İnce bir urgana sarılır göğsüm
Hıçkırıklara boğulurum

Yokluğuna dokunur ellerim
Karanlığım olursun
Bilirim ki,
Sütur tutan bir geceye rastlamam ben

Bak işte!
Yine ağardı gök
Yine kuşlar çekildi yuvasına
Bir ben gölgenle oynaşırım
Köpürürsün tenimde dalga dalga

Ardın sağanak
Ardın fırtına
Gözlerimi de alıp götürdün
Her gün biraz daha siliniyor yüzüm yüzünde
İnanmayı unuttum dört kitaba
Ayaklarımdan sokulan bir üşümeden başkası yalan

İçimdeki umut
Ruhuma adaklar adar
Sabahlarıma uzanırsın boylu boyunca
Sürgün yemiş kirpiklerinle gülersin
Bedenini yurt edinir hüzün, uçuşur siyah saçlarında
Dudaklarım seni bekler
Dilim, bir bakışına bin şiiri kurban eder

Yoksun
Martılar hevessiz uçuyor mavi de
Deniz yorgun
Ben, alabora olmuş bir kayık
Bilmediğim kıyılarda..

Sanmıştım ki,
Sensizlik kabuk bağlar
İnce bir sızıntıdan başka gözyaşı dökmez yara
Yanılmışım
Şimdi,
Siyah beyaz bir resmine tapıyor ömrüm

08.02.14 NURGÜL OCAK