Yitik Bir Aşka Şiiri - Nürgül Ocak

Belki bir gün
Belki,
Benden kalan bir kitaba uzanır ellerin
Ruhumdan dökülen her satırı okşar yeşil gözlerin
Dersin ki, bir Haziran sıcağı gibiydi aşkımız
Yüzümüzde hoyrat rüzgârlar dans ederken
Tutunmuştuk yürek yüreğe
Koynumuzda koca gerçekler büyürken
Biz hep sevgiye taptık
Tutkularımız, hırçınlıklarımız ve imkansızlıklarımız oldu

Azılı düşler büyüttürdüm, bir yanı ürkek göğsümde
Bir yanı bahar kokusuydu tenine değdiğinde
Yalnızlığımızda haykıran gölgelerimiz, loş sadakatlerimiz de oldu elbet
Yinede biz, dudak dudağa bilenendik

Tanrı’nın dilinde bestelenmiş aşkla
Uğrak zamanlarım olurdu gözlerine
Kıyılarında kutsal çıplaklıklarım
İlk defa sesimden geçtiğinde
Yalın hikâyeler bırakmıştın örsüme

Yüzleşmekten korktuğum yalanların başkaldırısında
Ölümbâz sevişmeler yırtıyordu teni
Günahkâr dörtlükler yazılıyordu parmaklarımın kıvraklığında
Acıya soyunmuş kağıtlar
Ve infazında tüm sözlerin
Ahh!
Ah! Biliyordum
Öldürecekler bende ki seni

Avuçlarım avuçlarında sıcacıktı
Oysa, henüz bilmiyorlar ayrılığı
Hani! Eylül’de bitmezdi aşklar
Solgun çehremden akıyor, gülüşüm gülüşüne
Masumdum
Taçlanmadan hiçbir yaprak
Gitmeyeceğim..

Boynuma urgan, yeşile düşmüş bakışın
Kirpiklerin sineme ok
Tesellisi yok, yüzümün sınırlarının
Şimdi, bir kaçağı andırıyor gamzen
Dudakların suçlu
Sevişiyor kederle aşk
Sığınaklarımda yalnızım

NURGÜL OCAK
17.09.13 02:30