Yitik Liman Şiiri - Ziya Metin Karatekin

“Ben gamlı hazan”
Dilimde şarkısı elemin
Yürüdüm bir sonbahar mevsiminin
açıldıkça daralan
Ölüme çağıran sokaklarından

İçimde hayatlar yaprak dökmüştü
Solmuştu umudun meneviş gülü

Saçlarımı savuruyorken rüzgâr
Hoyrat bir ölüm şiiri savuruyorken beni
İnsanlar olmuyorlar
İnsanlar olmazdı hiç
-Ölüm çağırıyorken seni
insanlar olmaz ki hiç-

Yürüdüm dilini yutmuş bir şehrin
Yıldızları katledilmiş bulvarlarından
Ağlamanın şiir olduğu
Ağlamanın büsbütün bir şiir
Ve dilsiz ceylan hüznünü yoğurduğu saatler
Merminin sesine gülmeniz gerek
Ölürken güldükçe güzeldir insan
Hüznü bir ışık taç gibi alnına saran
Çiy damlası güzelliği alımlar

Sokaklar ağlamaklı bir şiirin bestesi
Yürürken duyulur hazzı elemin
Gözlerinizden ışıklar akışır

Mazi mor bir menekşenin elemi
Sarmıştır renklerin haz âlemini

“Ben gamlı hazan” yar
“sense bahar”
Dilimde güzlenen bu mısralar
Bilmem ki biter mi
biter mi
Söylesem sabaha kadar

“dinle de vazgeç”