Yitik Kalp. Şiiri - İshak Özlü

Benim için,
Gökkubbenin altında,
Dünyayı yaratan.
Gündüzü güneşle,
Geceyi ay ve yıldızlarla donatan,
Ruhuma güzellikler adına,
Denizleri ve gölleri,
Dağları ve dereleri yaratan,
Ve dahi,
Ağaçları,çiçekleri,
Renğarenk bezeyen Rabbim.
Yetmez kuluma diyerek,
Uçan kuşları,
Yüzen balıkları,
Koşan kuzuları armağan kıldın.

Dinlenmem için geceyi,
Yarattıklarını görmem için gündüzü,
Sabit kıldın.
Yarattığın bu kuluna,
Çisil çisil yağan yağmuru,
Ilgıt ılgıt esen rüzğarı sevdirdin.

Benim için,
Yüreği sevgi dolu,
Şefkatin timsali,
Koruyucu meleğim,
Annemi gönderdin.

Ne bir eksik,
Ne bir fazla,
Her işi tastamam olan sen,
Elmanın diğer yarısı,
Babamı güçlü kıldın.

Erişilmez dağların zirvesinde,
Uçurumların ayak değmez,
Göz ulaşmaz noktalarında,
Tek başına yaşayan kardelen gülüne,
Rüzğarları gönderen,
Ve neslinin sürmesine sebep olan sen.
Karşılaştırdın,
Güçlü babamla melek annemi.

Dünümü bilen sen,
Yarınımı hazırlayan yine sen..
Senden geldim,
Bu emaneti idame ettirmem için,
Binbir çeşit nimetlerini önüme serdin.
Hangi birini sayayım.
Aş verdin,
İş verdin,
Eş verdin,
İstedim verdin,
İstemedim yine verdin..
Bense genelde unutarak,
Bazende teşekkürle karşılık verdim.
Dönüşüm yine sanadır.

Bir ışık huzmesiyim,
Verdiğin emanet bedenimde.
Varlığını ululayabilirsem,
Ne mutlu bana.
Mühletim dolanda,
Gözüm feri solanda,
Seni anıp,
Emaneti terk edende,
Sana kavuşmak için,
Göklere yükselende,
Günahlarımın ağırlığından,
Korkarım.
Karanlıklara düşmekten.
Ve yine sana sığınırım.
Dün olduğu gibi,
Bugün de yalnız bırakma.
Merhametinle.
Yolumu aç.

Evreni avuçlarıma veren Tanrım,
Annemi,
Babamı,
Ezelimi,
Kalbimi,
Aşklarımı,
Ve geleceğimi veren tanrım.
Anladım.
Aşkların en yücesi sensin.

Sevgide sınırsız olan sen,
Merhamette sonsuz yine sen,
Sana aşık aciz kulun ben,
Alemlerin rabbine yalvarıyorum.
Doldur kalbimi sevğinle,
Arınsın sensizlikten,
Biliyorum ki,
Sensiz bir kalp,
Karanlıklarda,
Yitik bir kalptir.