Yitik İstanbul Şiiri - Ahmet Öztürk

Günleri sordunuz bilmiyordum kırık ağaçlar içerisinde
Dutlar yemişler, eğri dallar arasında
Siper kazan askerler gibi göremiyordum önümü
Şekerli süt kimsesiz değildi
Kimsesizler Türkiyeli değildi
Taşlar asfalta inkılab etmemişti
Biz de İstanbul’u görmemiştik gecekonmadılarsız

Bu kayıp sükun içerisinde düşündüğüm zaman
Kırlangıç bekliyor olurdum hep
Beyaz ve siyah kuyruğuyla özlediğim bütün renklerdi bir kırlangıç
Bu Bizans sarnıç, bu Osmanlı çeşme o kadar ciğeri soğuttu ki
İstisnasız mangal yürek kalmadı
Mangalda kül bırakılmadı avuçlar deniz dolusu nasırla
Bükülmeyen bilek, öpülmeyen dudak kalmadı

Tophane nargileden evvel gülle gülle dolarken
İsmail yalınkılıç can süvarileriyle uzağındayken
İsmimi mürekkepsiz yazıyorlardı körleşen gözleriyle
Divit, hokka, kamış ve vakfedilmiş ömürle

(2008)