Yitik İnsanlığımızın, Yitik Çocuklarına!

Yoruldum taşımaktan,
Acılara prangalanmış bedenimi
Gök mavisi düşlerimi
Bulut beyazı umutlarımı
Ve bıraktım
Bıraktım
Sahilde kumlar arasında
Çiçekli mayın tarlalarında
Sokak lambalarının altında
Merhametsiz diyarlarda

Bulunurmu bilemem
Düşler ülkesinin,
İyi yürekli insanları.
Ama! Hesabım sorulur elbet
İhanet eden denizden
Geçit vermeyen nehirden
Beni saklamayan geceden
Gözyaşımı kurutmayan Güneşten
Zalimden, hal bilmezden, hainden
Ölmeden, ölümü sevdiren
Katran karası,
Merhametsiz yürekten............