Yitik insan
Bu ne acı, insan insana cellat oluyor
Haya perdesi yandı, yüzler kızarmıyor
Medeniyet densede adına, hiç doğmuyor
Sevgiye merhamete düṣmanmısın insan.
Dünyalık peşinde, olmuyor piṣman
Hem müttefik hem de azılı düṣman
Mazlumların yurdumu zalim kıṣla'n
Büyüdükçe olgunlaṣmalı devlet, insan.
Güçlü isen kucakla kolla senden düṣüğü
Ninniler söyle salla gördüğün beṣiği
Abdil"im değilsen Hakkın adaletin aṣığı
Susarsa dilin yitik'tir kişiliğin ey insan.
Kayıt Tarihi : 21.10.2023 02:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yem yeṣil dünya bitkilerini yakıyor, mas mavi denizleri kirletiyor, rahmet inen bulutların dengesini bozuyor. Benlik uğruna cana kıyyor iblisin jandarması. Deliyoruz ozon tabakasını, yıpratıyoruz güneşi ayı. "Bastımız dalı kesiyoruz" Biz nasıl insanız..? Ya Rab müsbet kulluğumuzu daim kıl. İblisin jandarmalaranın gözünü kör eyle, mazluma ezziyet etmelerine fırsat verme Allahım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!