Yitik Gece Şiiri - Abdülkadir Paksoy

Yaşamı anımsatıyordu gece
ışıkları yanıyordu bütün evlerin
bir kadın eğilmiş iki çiçek saksısı arasından
sokağa bakıyordu.

Gecenin çarptığı çiftler geçiyordu
birbirine yaslanmış
gülümseyen sokak fenerleri altından.

Çocuklarını uyutmaya çalışıyordu anneler
sarhoş kocalar evlerine dönüyordu.

Gecelerden bir geceydi
gecenin içinde
bir yerlerde
billur sular gibi
mutlu kadın kahkahaları dökülüyordu.

Biz iki dost
uzak yıldızlara bakarak
birer kadehle anıyorduk tüm sevdiklerimizi.

Zevk sözcüğü yakışmaz böyle anlara
olsa olsa sevk olur
bir başka dünyaya
rakıdan değildi başımızın dönmesi.

Yaşamı anımsatıyordu gece
“kirlicam”larda öldürüme inat
gözdağlarına aldırmadan zamanın
umudu açıyordu
yürek yürek.

Ey bizi alan gece
bir daha gelir misin bilmem
ama bildiğim bir şey var
yorulunca teslim olmadın sen
usul kanatlı bir kuş olup
uçup gittin ötelere
günün eline düşmeden.

Öte-Beri’den