Yitik düşlerin sessizliği

Ne sensizlik, ne de sessizlik,
Acıttı beni, içimdeki derin kırık,
Kaç hayal düştü yere, hiç sormadım,
Her an yandı da, hiç susmadı sancı.

Bunca acıyı çektiğim kadar,
Bir umut çırpındı ama nafile,
Her köşesi dökülmüş düşlerim,
Yarına varmak, neye yarar?

Hayallerim sevme artık,
Çünkü bilirim, geri dönüş yok,
Düşler, sensizlikte eriyip gitti,
Gelsen artık neye yarar, o boşluk?

Belki bir sabah gelirsin diye,
Bekledim sessiz, bekledim hüzünle,
Ama şimdi ne fark eder ki?
Çünkü çoktan kayboldum,
Yokluğunun soğuk nefesinde.

Ne sensizlik, ne de sessizlik,
Öğretti bana yaşamayı,
Yüreğimde büyüyen o boşluk,
Sonsuz bir çığlık gibi yankılanıyor,
Her adımda eksilen ben,
Bir adım daha atamıyorum sensizliğe.

Kahretti beni, bunca yorgunluk,
Hangi rüzgar savurdu beni,
Hangi acı bu kadar ağır?
Kaç kez düştüm, kaç kez kalktım,
Ama her seferinde daha kırık,
Daha yalnız buldum kendimi.

Bunca acıyı çektiğim kadar,
Kalbim öğrendi sevmemeyi,
Hayallerim soldu,
Yarım kalan umutlarla dolu,
Yüreğim, artık taşımaz oldu yükünü.

Hayallerim sevme artık,
Çünkü her sevgi bir düştü,
Ve her düş bir kırık aynaya çarptı,
Gelsen artık neye yarar?