Yitik Bir Yüz Şiiri - Eda Özdemir

Bazı günler bulutlu olurdu gözlerin
Sen varken yağmur
Yeryüzüne intikal etmek için
Hep geceyi beklerdi
Yüzün unutulmuş, tozlu bir sandık gibi
Dururdu her sohbetin ardında
Ve sen bu dünyada
Islak kâğıtlara yazılmış
Tüm şiirlerin başlığı gibiydin

Ellerin vardı
Tüm kaygıları avuç içinde sakladığın
Kimselerin tutmaya yeltenmediği
Unutulmuş ellerin...
Şehrin yükünü toplayıp
Yorgunluklar dağıtan ayakların
Selamlardı her gün toprağı
Sesinde mahcup bir çocuğun
Ürkekliği olurdu
Saklanırdı eteklerinin arkasına

Dudaklarında, her güldüğünde
Ölüm yazgısı ile doğan
Kuşlar yaşardı
Sen ise onlara can olabilmeyi
Bir borç olarak yazmıştın kendine

Kimse bilmedi, görmedi
Görselerde anlamazlardı

Ve zaman eskidi, ömür tükendi
Tozlardan kurtulacağın
O elim gün, bugün...
Beraat günü geldi kuşların
Dudaklarında
İnceden bir tebessüm doğdu
Ardında özgür kuşlar bırakarak
Bir yıldız gibi kayıp gittin