Yitik Aşk Şiiri - Kübra Han

Yine sana yazıyorum aşk,
Şehrin en karanlık köşesinde.
Bilinmezliklerin bitişindeyim,
Yine senin ismin çınlıyor kulaklarımda.

Caddede, sokakta her köşe başında.
Yine yıkılıyor hayallerim ey aşk,
Bitmemiş bir inşaatın çöküşü gibi.
Temeli çürük olan birşeye dönüşüyorum.

Hiç sağlam denir mi denmez tabiki,
İşte sende böyle gittin sevgili benden.
Hem yakarak, hem yıkarak ve enkaz bırakarak.
Ne diyelim kalbime söz geçmiyor,
Canın sağolsun ne diyelimki ey aşk...

Sevdasına dilsiz kaldığım yar,
Biliyormusun sensizken bile.
Saatler durdu zaman bile geçmiyor,
Nasıl anlatsam ki sana olan sevgimi.
Artık kelimeler kifayetsiz kalıp,
Sözler anlamını yitiriyor ey aşk...

Neyin çabası bu yok yok.
Bende ki yerin artık viran oldu.
Bende ki sevdan da bitti.
Şimdi hoşçakal sevgili,
Bensiz belki mutlu yaşarsın hergün.
Ama bir ben daha bulamayacaksın ey aşk.