Yitik Şiiri - Kemal Yanık 2

Sıcaklığı
İnce bir ahenkle sıyrılırken beyaz omuzlarından
Sunulan
Yitik ateşin tükenmeyen valsi mi
Aşk mı bu
Kıvrılırken mevsimlerin bin bir rengine
Ve suya sığınan

Gözlerinde bütün yıldızların izini sürsen ne değişir
Akla gelmeyen bir renk üşür de bedeninde
Ellerini saydam kılar
Tamtamlar geceye mi sığınır

Yanmayan bir benim gözlerim
Çalmayan yürek
Aşkı ben öldürdüm
Evrensel güzelliğiyle o tekil sürüngen ayaklarına sarılır
Öyle mi

Eski bir rengi yakalasam koşarken
Veya çınlamayan sesi
Çizgilerim yok olur

Ağır bir rüzgar gülümsese derin yatağından tiz tepelere
Güneş küser
Kan mı sıçrar aydınlık denilen şafağın gölgesine

Bir sen sürdün dilini
Bir de ben inatla debelenen et parçasına
Dimağına kan bulaşsa şarabın
Rengi mi değişir.