Yitik Şiiri - Derya Avşar

Kaybolmuş bu yitik coğrafyada
yitik insanlar.
Maskesiz yüz yok, yüzsüz yalan çok...
Yitik kentlerin yitik insanıyız biz
Gerçek yüzümüzü tanırmıyız?
Taş duvarlar ardında çürümüş beyinler
Beton yığınları üstüme yığılır
Nefes alamıyorum.
Yabancısıyım doğduğum toprakların
Mezarım nerede kazılır kim bilir?
Yitik zaman geç kalmışlığın öyküsü bu!
Yanlışları söyleyemesekte
Doğruları neden savunamadık?
Uçurumun kıyısına kimler getirdi bizi?
Kendimiz mi besledik yaşam katilimizi?
Yaşadık, yaşıyoruz diye bilirmiyiz?
Çalındı geçmişimiz yok.
Gelecek için kim tohum ekeçek?
Gülen tek bir çocuk yok.
Yitik cocukluğumuz hala ağlıyor
Ağlayan çocukları kim susturacak?
Ve seni aramaktan vazgeçtim sevgili.
Yitik yaşamın arasında nasılsa kaybolmuşsun
Senin de artık yüzüne bir maske takan olmuştur!
Ben değişmedim, sendeki benim diye bilirmisin?
Yoksa yitip gitti mi seninle beraber sendekiler?

NOT:Bu şiir SEVDAM ÜŞÜYOR adlı şiir kitabımda yer almaktadır.