Yitik Şiiri - Abdurrahman Günay

Geçerken çocukluğumu düşürdüm,
Gördünüz mü?
Sırılsıklam bir yalnızlık yağmurundan kaçarken...
Dilimin ucundaydı,
Sözcüklerimin arasında,
Mahzun...
Dudak büküşün,
Kahroluşun,
Hüznün...
Avuçlarımdan,
Terli düşlerimden çaldılar mutlaka onu.
Geçerken çocukluğumu düşürdüm,
Gördünüz mü?

Ipıslak aysız gecelerin kuytusunda
Nasıl da yükselir deniz,
Çarpar kendini kıyıya.
İşte umarsızlığıma öyle yüklendi hayat,
Savruldum buraya.
Dağıldım kum gibi, bulut gibi
Haksızlığın rüzgârında...
Baktım,
Yeniden baktım,
Bir şey anlamadan baktım dünyaya.

Geçerken çocukluğumu düşürdüm,
Gördünüz mü?