Yitik Şiiri - Yasmin Çetin

Heveslerimiz uçup gitti,
Saat 3’ü çeyrek geçe,
Bir vapurla uzaklaştırılmış,
Ya da bir tren vagonuna,
Sıkıştırılmış olmalı.

Acılarımız artık hissiz,
Hissimiz ölmüş,
Kim bilir hangi kışta,
Yıpranışlarımızı yaktık,
Ya da yakılmış olmalı.

Zamanımız daralmış,
Sırtımızdaki bıçak gibi,
Kesmek için aceleci,
Yaralamak zaten her daim,
Zaten yaralıyız.

Güneşimiz asılı kalmış,
Gökyüzünde bir kasvet,
Kaybolmuş yıldızlar da,
Parlamıyor bu karanlıkta,
Karanlık da biz miyiz?

Söylemlerimiz sıradan,
Acelem yok hep yıkığız,
Burada, tam şurada bir sızı,
Yitirmişiz sevgiliyi de,
Hep bitik, hep yitiğiz.