Yitik Şiiri - Ferhat Yavuz

Kahra uçan kuşların taşıdığı aşk yitik
Pervaz edip konduğu kalbimde sevda yitik
Mecnunların yüzüne tebessüm koyan umut
Hıçkırığında Leyl'in kayıp giden bir yitik
Telgraf tellerinin taşıdığı haberde
Sevinç dolu mukaddes müjdeli sonlar yitik
Akşam uykularının bela hayalgahları
Savaş meydanlarında yağmalanan bir yitik
Bebeklerin o berrak kuş konmamış dünyası
Kara şövalyelerin süngülerinde yitik
Sesini gökyüzüne taşıyan uçurtmalar
Kesilmiş kanlı elde salınmış kopuk yitik
Yare hayat bahşeden hınzır gülüşlerimiz
Hicranına yenildi kaybettik onu yitik
Allah'tan dünyaları dileyen ellerimiz
Yalnız sana kalkıyor dualarımız yitik
Yüzlerinde günahı gizleyen ucubeler
Masal dünyalarının arşivlerinde yitik
Senin öncen silindi sonrası tutulmadı
Tarih tutan bunağın elinde kalem yitik
Dilenciler sokakta seni dilenir oldu
Sana fakir insanlar,açık avuçlar yitik

Denizi dalga dalga heyecanlandıran ay
Parıltına değdiği günden bugüne yitik
Yarini kaybetmenin peşinden giden güneş
Sana değdi değeli zerrin olmaktan yitik
Adını sen koymaya korkulur çocukların
Alem kalmışken böyle birinden soyut yitik

İntihar cüretinde bütün evcil hayvanlar
Toprağına basan at uysallığından yitik
Baykuş güle aşk eder bülbül ise çöpçatan
Mülk özünden yıkanmış ilkelerimiz yitik
Eşkıya saraylarda padişah dağa çıktı
Ülkemin meydanları fermanlarından yitik
Zalim zulmü başına mazlum ah'ı kendine
Züleyha'ysa Yusuf'u giydirir yitik yitik
Seni üfleyen neyin nefesleri tıkanır
Neyzenler şaşkın artık marifetleri yitik
Yazılan mısraların teki tekinden hazin
Şairlerin kalemi anlamlarından yitik
Ruh sende teni bulur mana sende bulunur
Sen dünyaya sen bana ben ise bana yitik