Yazın son sıcağında artık hiç strese girmiyorum
Boş vermişlik mi yoksa bu?
Bilmiyorum
Yukarıda tabak gibi dolunay
Solumda koyu lacivert Akdeniz
Patikamda uygun adım öylesine süzülüyorum
Gökte bulut yok
Benden başka kimsem yok
Galiba yaşlanıyorum
Susadığımı unuttum
Acıktığımı unuttum
Sevgilim
Unutuldum
Yalnızlık mı bu?
Bilmiyorum
Ne hasretlik birine
Ne kime kelam
Ne de beklenti belası
Yaşlı adımlarım inadına yavaş
Özgürlük mü bu yoksa
Bilmiyorum
Gök aydan ayan
Deniz solumda
Issızlığımın izinde
Bilinmezime
Öylesine yaşıyorum
Hayat mı bu?
Bilemiyorum... Masa kitabı sayfa 96/514
Kayıt Tarihi : 23.4.2020 13:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
2019 yazında Marmariste gecede sahilde kumların köpükle buluştuğu çizgide iki duble rakıdan sonra iç huzurun verdiği dinginliğim kabardı onu havalandırmak istedim,sadece bu. Ve o anımı kimseyle paylaşma arzusu dahi güdemedim kimseyi aramadım sormadım, telefonu kapattım ve, içimden YİTİK dedim. bu yitik benim.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!