Yitik. Şiiri - Fırat Yetiş

Kırgınlıklar baharın üstünü kaplar iken ,
Kışın en uzun gecesinde ,Sesimi sığdırabildiğim şiirler yazıyorum sana ..
Zaman kırılır orta yerinden ,
Senden evveli, Şiirlerden sonrası..
Şafak umudun renginde penceremi tıklar iken,
Dinleyemediğim bülbül sesinde bakışların gözlerimi esir alıyordu,
Kimi çan sesinde, kimisi ezan sesinde , kiminin yüreğinden Kalkan vapur düdüğünde, kimi tren garında yolculuk telaşın da ,
Ben mi ?
Yine cehennem sensizliğinde,
Sana uyumanın kapı eşiğindeyim..
Tam gözlerim kapanacak üzere iken ..
Ayrılık ok’u sineme saplanır..
Aşk solumda parçalanır ..
Sırtlanın önüne düşeni mi dersin,
Dağın yankı sesine saklananamı dersin ,
Anlatamadım,Öyle böyle değil bu ...
Yitirilen bir evladın anne ağıdından ayrılmış iki damla yaşı kadar yıkıcı öldürücü ..
Vahim durumlarda Ne yapılır ki ,
Yaşamaya mı çalışmak ,
Yüreğime senden miras kalan gözyaşını döksem acı tortunun üzerine..
Bu aşılmaz Gönül dağlarının karını , kaç senelik göz yaşları eritir .
alışkınım, küçüklüğümün unutulmazı, köyümün yollarının kapanışı ..
O zaman ,elde kalem ne gezer,
Şiirin ne işi var kağıtlarda ..
Aşk rivayet , acı masal ..
Ateşin renginde huzur..
Kör topal bir hayat..
Hangi masaldan koptun ,
Bir kısrak güzelliğinde , hangi Göçebe çadırından firar ettin ..
Bütün toprak sınırlarını ellerim ile kazıdım ..
Kaybetmemeye yeminli gülüşümü giydim yüzüme ..
Kekik kokusu sürdüm Kırlangıçların kanatlarına ..
bildiğim bütün inançlar üzeri dualar dizeledim ..
henüz kaf dağı ardından gelmemiş hayalleri ayaklarına serpiştirdim ..
Gözlerinin saçak altına sığındım..
Kirpiklerinden tutundum ,
Siyahımsı bir çocuğum gözlerinin sürmelerinde ..
Avuç içinin kınasında kader çizgisiyim..
Kalırsan..
Toprağından gitmeyen Kardelen kadar sana aşık ...
Gidersen..
Mezarlıklardan koparılmış çiçekler kadar yitiğim ..