Yitik Şiiri - Mehmet Ali Özsoy 1

Çiçekler solgun, güneş donuk

Hayat karmaşık, sevdalar yalan

Dönüyor hayat kimseye bakmadan

Çatlamış toprak, içiyor kan hiç durmadan

Zulüm haddini aştı, kayboldu gerçekler

Biz konuşmadık, insanlık konuşmadı

Vicdanlar sustu, yürekler hislerini kaybetti

Adım adım yitikliği yaşadık farkına varmadan

Sessizce ağlıyor, sessizce bağırıyor ve sessizce üzülüyoruz

Ama yüzümüz gülüyor, el çırpıyoruz

Belki korkuyoruz, belki de hayattan kaçıyoruz

Tarihin despotluğudur olanlar deyip

Zalimler vampirleşiyor adeta içtikleri kandan

Ama biz hala el çırpıyoruz

Yani masumiyeti katlediyoruz birkaç günlük hayat uğruna

Değer mi acaba modern köle olmaya

Susacak mıyız yoksa susmayanları susturacak mıyız?

Kendimize seçtiğimiz yol hangisi acaba?

Bizi birbirimizden ayırmayacaktı bu yollar aslında

Çünkü biz susmakla zalim olmuştuk aslında