Yitiğin Güncesi Şiiri - Seyrani Göl

Eskimiş bir hatıra gibi
düşer içime solgun bir akşam,
duvarları rutubet kokan anılarla
dolaşırım yıkık virane hanlarında.

Bir uğultu var,
ne rüzgâr ne zaman,
belki bir çocuğun yarım kalan gülüşü,
belki de bir annemin gençliğinden
sarkıp kalan bir tül perde gibi.

Çokları gelmiş geçmiş,
iz bırakmadan, gün görmeden.
Ben mi?
Ne aradığını bilmeyen bir yolcuyum,
Öyle değil,
gölgelerin ardına düşmüş
bir zaman yitiğiyim.

Ama bir pencere var hâlâ,
camı çatlak, kenarındaki menekşe solmuş.
Ve oradan sızan bir ışık,
belki de unuttuğum bir şarkının
ilk hecesiymiş.
S.GÖL